Blog - "The Sky is the Limit" (Lotte de Bitter)
Vakantie, wie houdt er niet van? Iedereen heeft weleens vakantie nodig, of het nou is om te hiken in de Alpen, te ploeteren door de rimboe van Borneo of lekker te zonnen aan een van de vele Spaanse stranden, het kan tegenwoordig allemaal! Ook ik houd ervan om de wereld over te gaan, nieuwe plekjes te ontdekken en mijn kennis over de wereld en haar bevolking te verbreden. Als ik de bezoekers van het muZIEum meeneem op vakantie in onze donkerbeleving ‘Op vakantie met...’ krijg ik standaard de vraag “Ja, maar huh, wat heb je dan aan een vakantie als je het niet kan zien?” Tijd voor deze globetrotter om een paar van deze aannames de wereld uit te helpen!
National Geographic
Ik ben steeds weer verrast als bezoekers aannemen dat een vakantie voor een slechtziende geen zin heeft. Ik heb zelf al heel wat van de wereld gezien, van de savanne in Zuid-Afrika tot de onoverzichtelijke chaos in Hongkong tot aan het leven uit de jaren ’50 in Havana, want ik houd ervan. Ik ben opgegroeid en opgevoed met een interesse voor andere landen, culturen en volkeren en heb daarom zelfs een wereldkaart waarop ik alle bestemmingen nauwkeurig bijhoud. Wanneer bezoekers zeggen: “Ja, maar waarom ga je dan op vakantie? Je kan toch niet een vergezicht zien of een mooie tempel of zo?”, dan is mijn reactie standaard: “Als jij alleen maar op vakantie gaat om te genieten van het uitzicht, kan je net zo goed thuis blijven en National Geographic, 3 op Reis of Reizen Wase aanzetten, dan heb je ook uitzichten!” De reacties hierop zijn wisselend, maar meestal kan er wel een lachje vanaf.
Horen, proeven, ruiken
Op vakantie gaan is namelijk veel meer dan alleen maar dingen bekijken en zien. Omdat het zicht echter zo’n belangrijke rol speelt, worden de andere zintuigen een beetje onderdrukt. Voor slechtzienden zijn deze zintuigen juist extra belangrijk: het horen van andere geluiden om je heen, een andere taal die gesproken wordt, andere geluiden van lokale dieren, etc. Het proeven van nieuw eten wat we in Nederland niet of nauwelijks kennen, en dan bedoel ik niet de burger die je bij de McDonald’s krijgt, maar eten dat echt anders smaakt dan wanneer je het thuis zou maken. Wat nog het meest opvalt is vaak de geur; het ruikt overal zo anders! Ik merk dat al meteen als ik het vliegtuig uitstap. Soms ruik ik de warmte of luchtvochtigheid, dan weer specerijen, luchtvervuiling en alles waar ik zo 1, 2, 3 niet bij stil zou staan. Zienden ruiken, horen en proeven dit ook allemaal wel, maar zijn meer afgeleid door hun zicht, dus worden deze invloeden een beetje onderschat. Als je nou van de zomer naar Italië gaat en een pasta alla nonna voorgeschoteld krijgt, doe dan even je ogen dicht en ruik en proef de pasta zoals ik het zou doen, dan pas snap je wat ik bedoel.
Alleen op reis?!
Ik snap wat je nu denkt: “Gaat ze dan ook echt alleen de wereld over?” Nou, geloof me, als het kon had ik allang mijn backpack ingepakt en was ik naar Zuid-Amerika gegaan, maar dat gaat gewoon niet. Daar is mijn slechtziendheid te erg voor. Ik kan wel zelfstandig vliegen met behulp van assistentie op het vliegveld, die me dan helpt om bij het juiste vliegtuig te komen (het zou toch een beetje jammer zijn als ik in China beland terwijl ik naar Chili wil). Verder ga ik eigenlijk altijd met familie of vrienden, omdat zij de enigen zijn die ik vertrouw en van wie ik weet dat ze begrijpen wat ik wel en niet kan en waar ik hulp bij nodig heb. Dit gaat prima en zo heb ik al zoveel kansen gehad om allerlei mooie plekjes te bezoeken en te ontdekken.
Mooiste herinnering
Oh jee, daar vraag je me wat. Ik moet echt eerlijk bekennen dat ik niet kan kiezen; elke reis die ik tot nu toe heb gemaakt heeft iets speciaals. Laat ik het daarom maar op een topfavoriet houden: een paar jaar geleden ging ik met mijn moeder naar Taiwan en zijn we naar de watervallen van Shifen geweest. Je komt hier met een boemeltreintje wat dwars door het nabijgelegen dorp loopt. Dit dorp heeft ook maar één straat, hoofdzakelijk gevuld met allerlei aparte, ondefinieerbare Chinese specialiteiten. Het is een toeristische trekpleister, maar niet bekend bij de westerse toeristen, dus ik voelde me nogal opvallend met mijn blanke huid en blonde haren. Het leuke hier is dat ze ook bekend staan om hun wensballonnen, die je kan beschilderen en daarna oplaten (ja, dit gebeurt op het spoor, maar als er een trein aankomt moet iedereen hoptjop aan de kant, zo bijzonder). Dit hebben wij ook gedaan, en ja, hij ging de lucht in. Deze ervaring was zo bijzonder en speciaal dat hij hoog in de ranking staat.
*Heb je nou ook vakantiekriebels gekregen en ben je benieuwd hoe het is om als blinde op vakantie te gaan? Kom dan naar het muZIEum en ga met mij of een van mijn collega’s mee op reis, want zoals ik altijd zeg: the sky is the limit!
Lotte is slechtziend en werkt als gids bij het muZIEum.*
