Blog - Het muZIEum opende mijn ogen (Linda Langhout)

Kriebels
Een aantal jaar geleden heb ik de rondleiding in het donker een keer gedaan. Dat is me altijd bijgebleven en toen ik op zoek was naar een afstudeerplek, dacht ik aan het muZIEum. Toen ik de beleving nog een keer deed aan het begin van mijn afstudeerstage, kreeg ik wel even kriebels. Voor even stap je de belevingswereld van blinden en slechtzienden binnen. Samen met een andere nieuwe medewerker van het muZIEum betrad ik Bangkok in het donker. Henri was onze gids en hij liet ons alles zien met onze handen, neus en oren. Twee dagen later ging ik met Lars mee om een dag uit zijn leven te ervaren.

Harder praten
Naast de donkerbelevingen die ik (opnieuw) heb gedaan, ontmoette ik hier veel blinde en slechtziende mensen. Als reflex begon ik harder te praten, terwijl dat helemaal niet nodig is. Ik denk dat het mijn manier was om duidelijk te maken dat ik in de ruimte was. Tijdens de lunch had ik soms niet door wie er ziend en wie niet-ziend/slechtziend was. Iedereen sprak zo normaal tegen elkaar en soms werd er beschreven hoe iets, wat op dat moment gebeurde, eruit zag. Ik leerde binnen drie dagen dat er met blind- en slechtziendheid nog ontzettend veel mogelijk is.

Hoi, Linda hier!
Er wordt hier zo vanzelfsprekend omgegaan met de visuele handicap, dat ik het vaak niet eens merk als iemand mij niet ziet. Het is in die zin een uitdaging doordat je er constant rekening mee moet houden dat je extra gebruik maakt van de andere zintuigen. Je moet dus écht verbaal reageren op iemand en bijvoorbeeld niet alleen knikken. Dit maakt deze stageplek dus uitdagend, maar ook zeker variërend en leuk. Waar ik nu nog aan moet wennen is dat ik “Hoi, Linda hier!” roep als ik een ruimte binnenkom, omdat echt niet iedereen je ziet.

Linda is ziend en werkzaam op de marketing- en communicatieafdeling bij het muZIEum.